Pictures

Któż jak Bóg!

Help the Homeless

The winter is coming, let's pray for those who do not have home like we do, the Homeless, and let's share our goods. Maybe there is something that we do not use anymore, like clothes, coats, or blankets. And maybe we have some canned food which we wont use or do not need, but these homeless people do. Please, do not close our hearts and our eyes on those who need our help and love.

Któż jak Bóg!

More from the Times « The Gospel in the Digital Age

More from the Times « The Gospel in the Digital Age

Któż jak Bóg!

Why There Is So Terrible Attack On The Catholic Church

Why there is so terrible attack on the Catholic Church, the Holy Father, the Priests, and those who believe in Jesus Christ, in God?

"For there is one God, and there is one mediator between God and men, the man Christ Jesus, who gave himself as a ransom for all"  1Timothy 2:5

Many would say that it happens because of the priests abusing children in the past. But do not we have so many presidents of different countries, politicians all over the world, business owners, leaders of different religions and sects who abuse not only children, but everybody, and especially children, women and the poor, and that is not a crime? How about little girls in some parts of the world who are being forced into marriage and sex at the age of 10 or younger, and this is not an abuse?  How about women being unjustly persecuted and killed for committing adultery, when many times that is not true, while men are doing it all the time openly and without punishment, and that is not a crime?  And how about President of USA B. Obama who is leading the campaign of death by legalizing abortion, gay marriages euthanasia and who is against the life in general, and that is not an abuse?  

Catholics are being abused and persecuted all over the world, before and now, however, for some reason nobody seams to care for it. And, of course, some people, most of the time the persecutors, do not believe in God, and in many cases, consciously or subconsciously, serve the Devil. To my understanding, many of the “priests abusing children” stories are simply made up by greedy people who trusted their lives to evil. Evil or devil is the first enemy of God and His Church, and devil will do anything and everything to destroy the Church. So, those who worship Devil listen to it and do exactly what the Devil tells them to do. In this case it is destroying the Catholic Church, the Church of Jesus Christ. Devil desires to destroy as many people as it only can. Devil wants everybody, us, to fall out of the Church, so that we would not be rescued from the sins and be granted Salvation. And the God’s Apostles, our Priests, on the other hand, bring people to God and to Salvation through the HOLY SACRAMENTS, such as Baptism which washes us from the original sin, Confirmation, Holy Eucharist, Penance, and Anointing of the Sick. These Sacraments wash our daily sins and purify us, make us stronger in our faith, hope, and love, teach us forgiveness and mutual love, and open for us the gaits to eternal happiness with God in Heaven. And the Sacrament of Marriage through which God brings together two people, man and woman, and blesses them to love each other and bring to life children, the miracles of life. And also the Sacrament of the Holy Orders which is Priesthood, through which we can receive Jesus in the Holy Sacraments, and through which God can rich us and grant us Salvation. How amazing is that. However, the Devil hates that. It does not want us to go to Heaven to live in eternal Happiness with God. It wants us to go to hell and suffer eternal condemnation like It is suffering. Devil knows that it can achieve that by, first, destroying the Pope and the Priests, and then, by spreading a hateful and malicious lies all over the world that there is no God. It uses the technique as the Bible says, "Strike the Shepherd and the sheep will be scattered" Zechariah 13. 7. However, thanks to God, the Church will prevail. “Now I say to you that you are Peter (which means 'rock'), and upon this rock I will build My Church, and all the powers of hell will not conquer it” Mt. 16, 19.

Because of Priests, Devil fails to destroy the Holy Catholic Church and to bring the entire world to everlasting condemnation. It hates God and God’s Church. It hates everybody who in the name of Jesus Christ is doing Good. Using its malicious lies, Devil wants to bring the entire humanity to eternal death. Nonstop, Devil develops different and, each time, more treacherous and deadlier forms of attacks on Catholic Church. It wants to destroy the Priests, and through that bring the Catholic Church to an end.

We have to open our eyes and see what is happening! We cannot let ourselves to fall into devil’s trap. Evil is tricky, it will devour in no time those who sttay away from God and will overcome them far before they even have chance to recognize it. It does not matter how strong these people think they are; without God they are week, they are helpless, they are nothing.

I beg all of you to pray a lot. Pray Rosary which is the biggest weapon against evil. Rosary contains in It the entire Gospel – The Good News of Salvation. Plus, Devil fears our Holy Mother Mary because She broke it. She is pure, great, and with no sin. Let’s go to Daily Mass and get strength from God Himself. Allow Jesus Christ feed us with His Holy Body and Blood; allow Jesus feed us with His words of eternal life and light. There is nothing as strong and powerful as the Holy Mass at the Catholic Church. And if we do not have Priests, who will celebrate the Holy Mass and bring us Holy Sacraments, who will? The attack is carefully thought and planed; evil knows what it is doing. Evil tries to tell us that there is something else out there that can fill our hearts; however that is a lie. There is nothing out there but emptiness, grief, grudge, hatred, evilness, envy, anger, lack of forgiveness, darkness, and death. Evil leads nowhere but to hell, to eternal condemnation and, eventually, to eternal death when Jesus Christ comes to Earth the Second time.

There is so much anger, greediness, grudge, and hatred in us and in the world that produces wars and death. We have to return to God; we have to pray for forgiveness, for love towards each other, for hope, and for the faith in One True God. God will listen to our prayer and He will grant us Salvation. And please, let’s do not watch too much TV; there is nothing good on there. TV teaches us egoism and jealousy which leads to anger and hatred, which consequently leads to killing. Let’s rather turn to God to be fed with His Holy Body and Blood. Let's fill our hearts with his Holy words; the words that are full of Love and Hope. Listen to the Gospel. And then we will be able to do good, to love one another, to forgive. And then, the world will become a better place to live. Our future lies also in our hands.

Któż jak Bóg!

Czym Jest Piekło

Piekło to stan udręki duchowej i braku pokoju wewnętrznego; to nienawiść do drugiego człowieka.  To stan ciągłego niezadowolenia, niewdzięczności, oraz wiecznego egoizmu.


Teraz chcę się podzielić z wami wszystkimi tym co dane mi było zobaczyć.  Jednej nocy miałam sen:

Znalazłam się na pustym polu, podszedł do mnie ktoś, kto promieniował pokojem Bożym i miłością Bożą, i zaproponował że pokaże mi pewne miejsce którego każdy powinien się wystrzegać. Ten ktoś, co myślę mój Anioł Stróż, otworzył długą, wąską, całą oszkloną windę. Weszlismy tam. Bardzo powoli winda zaczęła zjeżdżać w dół. Wtedy zobaczyłam ogromny szary wielopiętrowy blok z betonowymi podłogami, scianami, sufitami, a wszystko w kolorze szarym, jak mgła, jak nicość, jak coś nieokreślonego, strasznego, i martwego. Na każdym z tych pięter były zamurowane do pasa ciała ludzkie. Głowy nie mające włosów, zaciśnięte oczy, usta przycięte zębami, atmosfera pełna zła, goryczy, i nienawiści. Osoby te nic nie mówiły, nie krzyczała, tylko ten wyraz straszliwego cierpienia na twarzach, ta przerażająca szara nicość, osamotnienie, i przeogromny chłód. Żadna z tych osób nie patrzyła na drugą osobę nawet gdy były bardzo blisko siebie czy naprzeciw siebie. Przerażająca nienawiść, obojętność, pogarda dla drugiego, i egoizm unosiły się w powietrzu jak ciężkie czarne chmury. Im niżej zjeżdżaliśmy, tym więcej było obojętności, pogardy, złości, i niepokoju, i ciężej było mi oddychać.

Piekło to brak miłości i pokoju serca. Piekło to brak Boga, to nicość.  I bardzo was proszę, zabiegajmy o miłość wzajemną i o pokój serca. Niebo budujemy już tu na ziemi, w naszych sercach i z miłości do naszych bliźnich. Chyba nie chcemy iść tam gdzie jest wieczne potępienie, nienawiść, rozpacz, i niepokój.



Któż jak Bóg! Trust In God. KA

Prayer for the Dying - Seal

Któż jak Bóg!

Trust In God

Czasami mysle o tej sytuacji z Krzyzem Smolenskim, ktory swojego czasu byl umieszczony przed Palacem Prezydenckim. Jakie to smutne ze Polacy walcza i sprzeczaja sie o Krzyz Chrystusowy. Czy Polska nie jest cala Katolicka? Wygloga na to ze nie. So niektorzy ktorzy z jakichs powodow chca sie pozbyc Krzyza ze sego zycia, i z Polski, smutne to.
Myslalam o tym dosc dlugo, i doszlam do wniosku, ze trzeba nam sie modlic, pozostac wiernymi Bogu. Zloscia nic nie wygramy, i do niczego nie dojdziemy. Trzeba nam zaufac Bogu, miec serce pelne pokoju i ufnosci, modlic sie o nawrocenie niewiernych, rowniez Polakow, i pozostawic reszte Bogu. Tak jak Sw. Pawel w PIERWSZYM LISCIE DO KORYNTIAN mowi: "Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli. (...) Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost". Jezeli cos jest dzielem Bozym, Bog da wzrost. Uwierzmy w to. Nie wazne czy bedziemy sie klocic, czy walczyc, czy bic, czy wyzywac, czy stac nocami na strazy. Jezeli taka jest wola Boza, Bog da wzrost. I ponad wszystko, niegdy nie ustawajmy w modlitwie i zaufaniu Bogu. Modlitwa jest najwazniejsza, i pokoj, i milosc Boga i blizniego, a dopiero pozniej walki.
Pozdrawiam.
Któż jak Bóg!

Poznanie Boga

God Bless You.

Któż jak Bóg!

Bóg tak wysoko Cię ceni - In The Arms of an Angel

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3,1-2).

Cicha rozpacz
„Większość ludzi żyje w cichej rozpaczy” – twierdzi Henry D. Thoreau. Trudno powiedzieć, czy jest to na pewno większość ludzi, ale na pewno dużo ludzi doświadcza zniechęcenia, beznadziei; wielu ociera się o rozpacz. Mówi się co pewien czas o rosnącej liczbie ludzi dotkniętych depresją. Narastanie tego przykrego zjawiska wiążemy głównie z transformacją ustroju społeczno-gospodarczego. Tysiące a nawet miliony ludzi czują się zepchnięte na margines życia. Mówienie takim ludziom, że ponoszą koszty transformacji, podczas gdy inni „dzięki” tej transformacji niegodziwie się bogacą – jest niebywałym oszustwem i manipulacją. Jednak nie o tym chcę mówić. Nie o tym przede wszystkim.

Jako ludzie – poniekąd niezależnie od stanu posiadania i statusu społecznego – zderzamy się z doświadczeniem radykalnego ubóstwa i wręcz człowieczej nędzy. Niezależnie od wieku i grubości portfela, wcześniej czy później, każdemu zajrzeć musi to, co filozofia nazwie przygodnym istnieniem. Jeszcze nie tak dawno nie było nas, jesteśmy tu na krótko i wnet znów nas nie będzie! Człowiek doświadcza kruchości i ograniczenia co do życia, bezpieczeństwa, wiedzy, mądrości, miłości. Z powodu radykalnego ubóstwa i „skazania” na doświadczanie ograniczoności – człowiek nosi w sobie poczucie skrzywdzenia. A stąd tylko krok do wyżej wspomnianej „cichej rozpaczy”. – Jak tu nie czuć się skrzywdzonym i popychanym ku depresji i rozpaczy, gdy odkrywa się w sobie pragnienia doskonałej dobroci, pełnej prawdy i tylko prawdy, doskonałej wiedzy, trwałego życia, pełnego bezpieczeństwa, pełnej radości, niezachwianego pokoju, idealnej miłości, a tymczasem realne życie funduje nam tyle złości, zaborczość, przemoc, wojny, zamęt poznawczy, relatywizm poznawczy i etyczny, kłamstwa, pogardę dla życia małych i bezbronnych, niepokój, lęki, manipulacje itd.

Nic zatem dziwnego, że oscylujemy między nadzieją na znacznie lepszą jakość życia a beznadzieją, rozpaczą! Albo jeszcze gorączkowo szukamy „motywów życia i nadziei”, albo już ich nie szukamy – czując się poddanymi „cywilizacji śmierci”, czując się skazanymi na ciche rozpaczanie (bowiem głośne rozpaczanie zdaje się być zarezerwowane dla tych, którzy na teoretycznym i praktycznym kultywowaniu śmierci i beznadziejności potrafią zbić kapitał sławy i majątek).

Henrik Ibsen w sztuce „Peer Gynt” przedstawia przejmujący dialog syna i matki. Gdy tytułowy blagier naopowiadał już tyle o swych rzekomych podróżach i o pobycie w wielu krajach, zapytał matkę: «Gdzie ja właściwie żyłem, czy ja w ogóle gdzieś istniałem?». «Jak to gdzie – odpowiedziała matka – zawsze żyłeś w mojej miłości». W tym dialogu mogłoby się odnaleźć wiele współczesnych kobiet i mężczyzn. Rzeczywiście, współczesny człowiek występuje w różnych rolach, a jednocześnie nie ma żywego poczucia tożsamości, tzn. nie wie, kim jest!

Brak żywego doświadczenia miłości Boga

Jest jasne, jeśli nie chcemy żyć w rozpaczy, to musimy znaleźć motywy życia i nadziei. I to nadal trwając w konkretnej egzystencji, ze wszystkim ograniczeniami i zagrożeniami. – Kto może nam dostarczyć tych motywów?

Jest (chyba) jasne, jeśli nie chcemy należeć do tych, co cicho rozpaczają, to winniśmy odnaleźć naszą tożsamość. Trzeba zacząć wiedzieć, kim jestem naprawdę i kto jest dawcą mojej tożsamości. Nawet najwspanialsza miłość matki i ojca okazuje się niewystarczająca. Trzeba czegoś, a raczej Kogoś znacznie większego. Kiedyś M. Heidegger mówił do swoich doktorantów: „Tylko Bóg może nas uratować”. Dokładniej powiedzmy w nawiązaniu do św. Jana: Tylko nieskończona, wspaniała miłość Boga Ojca może nas uratować. Ona jedna nadaje nam niezbywalną godność i wspaniałą tożsamość dzieci Bożych.

Tak, najbardziej brakuje nam żywego doświadczenia miłości ze strony Boga Ojca. Chrystusowy Kościół jest takim wspaniałym miejscem, gdzie wszyscy mogą uczyć się poznawać Miłość Boga Ojca, wierzyć w nią, polegać na niej, zawierzyć jej siebie z całego serca. Zakorzenienie człowieka na powrót w Miłości Boga (po wykorzenieniu się z niej poprzez grzech w raju) jest wielkim przedsięwzięciem Boga Trójjedynego i wielu osób zaproszonych do współdziałania. Zakorzenienie człowieka w Miłości Boga Ojca nie jest dziełem prostym i łatwym. Rozradowanie się tożsamością dziecka Bożego ma swój (zda się) prosty początek w Chrzcie świętym, ale potem trzeba podjąć świadomy trud pielęgnowania więzi wiary, nadziei i miłości względem Boga. Trzeba uczyć się sztuki nasycania się Miłością Ojca.

Nie można uczciwie obiecać, że jedno rozważanie czy jeden artykuł wystarczy, by (pomóc) zakorzenić się w miłości Boga Ojca. Matka Kościół zaprasza nas w imię Jezusa – Dobrego Pasterza do ruszenia w długą drogę wiary i duchowej formacji. W czasie trwającego jeszcze Roku Jubileuszowego trzech świętych jezuitów, w tym także św. Ignacego Loyoli, autora Ćwiczeń duchownych, chciałbym najkrócej powiedzieć, że Rekolekcje Ignacjańskie skutecznie pomagają wejść w proces zakorzeniania się w Miłości Boga Ojca i odnajdywania motywów życia, nadziei, radości. (Na stronie Centrum Duchowości Księży Jezuitów w Częstochowie można znaleźć sporo świadectw tych, którzy te rekolekcje już odprawili – http://www.jezuici.pl/centrsi/swiad_i.html).

Wybrać kształt życia
Bóg wystarczająco angażuje się w dzieje ludzkiej rodziny, by okazały się one dziejami zbawienia. My osobiście też otrzymujemy dość światła, byśmy mogli rozeznać się w naszej sytuacji i wybrać kształt życia, zgodny z zamysłem Boga i z wielkimi pragnieniami naszych serc. Tym światłem są ponawiane przez Boga – na wiele sposobów (Hbr 1,1n) – wyznania Miłości, zaproszenia do miłosnej komunii. Bóg przynagla do wybrania Jego miłości i życia. Odsłania też, co jest alternatywą (Pwp 30,15-20). Jeśli nie wybierzemy życia, które jest w Miłości Boga, to skażemy siebie na naprzemienne pysznienie się i poniżanie siebie! Coraz większa pycha i coraz większe poniżanie siebie samego stanie się naszym losem i żywiołem, jeśli nie zechcemy wkorzeniać się i ugruntowywać w Miłości Boga Ojca (por. Ef 3,17)!

Jeśli człowiek poddaje się niedowierzaniu w Miłość Boga, to skazuje siebie na ciągłe cierpienie. Jeśli tę Miłość przekreśla i gardzi nią, to nieuchronnie popada w chorobę ducha, popada w pewien rodzaj szaleństwa. Wyraża się ono w tym, że człowiek raz namiętnie siebie wywyższa, kiedy indziej namiętnie sobą pogardza. Wahadło pychy i pogardy wychyla się coraz mocniej! Między jednym i drugim skrajnym wychyleniem pojawiają się zwykle różne fatalne stany, np. zwątpienia, depresje, poczucie wyczerpania i jakiegoś zasadniczego sfrustrowania, czyli niespełnienia...

Na ogół trudno jest przyznać się do skrajnych (chorobliwych) zachowań w postaci wywyższania siebie i poniżania siebie. Łatwiej jest zauważyć w sobie wymienione fatalne stany i uczucia. Z łagodnością wobec siebie, ale i z powagą należy pytać, co one oznaczają.

Tak, jeśli Bóg będący Miłością stworzył nas jako skierowanych ku Niemu w miłości, to nie można przeinaczać naszej natury! Owszem, można, ale nie bezkarnie. Swoistą karą za rozmijanie się z Miłością Boga jest także ból ducha i trawiący nas niepokój! Stworzyłeś nas, Boże, jako ku Tobie skierowanych i niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Tobie, o Panie – powie słusznie św. Augustyn.

Ważne, co Bóg nam wyznaje
W gestii naszej wolności jest to, czy będziemy jak piłka kopana od nogi do nogi; i czy zdominuje nas przymus – raz wywyższania siebie (pycha), raz poniżania siebie (pogarda do siebie). Od naszej decyzji zależy (o ile wzeszło już nad nami Słońce Boskiej Miłości), czy nadal będziemy naprzemiennie uwłaczać sobie i wywyższać siebie (ponad wszystkich i ponad Boga samego). Można też biernie przyzwalać, by zalewały nas fale zwątpienia i gorycz (niektóre powody wymieniłem na początku); można jednak zbudować siebie na tym, co Bóg mówi do nas i o nas! Przecież, w końcu, ważne jest nie to, co Zły nam podpowiada i co jest naszą tylko myślą o sobie (wielorako uwarunkowaną); ważne, a nawet najważniejsze i rozstrzygające jest to, co Bóg nam wyznaje, co On nam zaofiarowuje.

Od nas zależy, czy (i w jakim stopniu jeszcze na Ziemi) przyswoimy sobie wspaniały Zamysł Stwórcy wobec nas. Łaska Boża zawsze nas uprzedza i nam towarzyszy. Piłeczka w tej „grze miłości” jest po naszej stronie. Odczytujmy zatem apel skierowany do naszej rozumnej wolności, by otworzyć się na Miłość Boga Ojca, by docenić to, jak On nas ceni, jak poważa! I jaką nadał nam „wagę” – na zawsze!

Obyśmy mogli kiedyś napisać wiersz podobny do tego, który napisał G. M. Hopkins, angielski poeta, jezuita: I staję się tym, czym jest Chrystus, bo On tym, czym ja był; i wiem: ten głupi Jaś, pośmiewisko, śmieć niski, strzęp, nic – jest diamentem,jest nieśmiertelnym diamentem”.
Gorące wezwanie św. Jana: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy – skojarzmy z serdeczną perswazją św. Piotra Chryzologa (380-450):
Człowieku, dlaczego sobie samemu uwłaczasz,
skoro Bóg tak wysoko cię ceni.
Dlaczego wywyższony przez Boga tak bardzo siebie poniżasz. (...)
Czyż nie widzisz, że ta cała budowla świata dla ciebie została stworzona?

Dla ciebie zesłane światło rozprasza wszędzie ciemności,
dla ciebie nocy wyznaczono granice, dla ciebie odmierzono dzień;
dla ciebie niebo zostało rozjaśnione różnobarwnym blaskiem słońca, księżyca i gwiazd;
dla ciebie ziemia została wymalowana kwiatami, drzewami i owocami;
dla ciebie zostało stworzone bogactwo przedziwnych zwierząt w powietrzu, na ziemi i w wodzie, aby smutna samotność nie mąciła radości z powodu nowego świata.” 1

o. Krzysztof Osuch SJ
Częstochowa, 7 maja 2006 AMDG et BVMH



"Be brave and steadfast, for it is God who is with you; God who will never fail you or forsake you."
Deuteronomy 31, 6
Któż jak Bóg!

ZACHĘTA DO WALKI DUCHOWEJ

"W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże wśród wszelkiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu. Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem".

No dobrze. Wiemy już, że zostaliśmy zaatakowani. Ale czy jesteśmy świadomi, że posiadamy całkiem skuteczne uzbrojenie? Być może nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy, jak mocne środki do walki mamy w zasięgu ręki. Został nam dany oręż, którego siła jest nie do przecenienia. Biblijna zapowiedź, że będziemy stąpać po wężach i żmijach, a lwa i smoka podepczemy [por. Ps 91] nie jest tylko poetycką przenośnią!

Święty Paweł niejako zaprasza nas do „chrześcijańskiej zbrojowni” przedstawiając lapidarnie najważniejsze środki w walce duchowej. Myślę, że warto tym elementom przypatrzeć się nieco uważniej i zastanowić nad tym, jak skutecznie używać ich na co dzień.

ZAPAMIĘTAJ: "Kto dotyka smoły, ten się pobrudzi" (Syr 13.1)  Zly nie spi, badzmy gotowi do walki.  God Bless You.

Bog kocha nas bezwglednie

Zaufa Bogu, On kocha cie bezwglednie, do szalenstwa.

Uwiez ze tak jest.

Bog Cie kocha.

On czeka na Twoja odpowiedz.

Bog czeka na Ciebie, nie zwlekaj!

Do Not Loose Hope

Do not loose Hope. Let us pray for Hope, for new tomorrow.  We have to believe that God will never abandon us, that He will give us a new, different, and  better tomorrow. God is full of love, God loves us so much. Believe and trust Him your life. 

The Shocking Truth of the Katyń Massacre II

Part II

Stalin knew exactly what he was doing. His plan was carefully thought and prepared to the last officer, to the last family member, and to the last person whom he considered as his enemy. After the last officer was killed, Stalin attempted to get rid of these officers’ families as well. The reason was that so nobody would look for their loved ones, and that the remembrance of these killed officers would disappear together with their families.  Stalin ordered to transport these families to Siberia or Kazakhstan, which is far Northern and far Eastern Russia, hoping that they all would die out of hunger, diseases, and cold. As a result of that, many people died indeed, but many, even though were seriously ill, survived. And now, they are telling their stories. Thanks to God for that because thanks to these people we now know what had happened and what kind of torment they had gone through.

However, God never forgets His beloved children and causes that the truth always finds its way out.  Winter and Spring of 1940 came.  Hungry wolfs sensing something under the ground started digging the ground and pulling found human bones to the top.  Polish workers, who were forced that time to clean the nearby tracks from heavy snow, noticed that and decided to check what that was about.  Out of curiosity they started digging as well.  What they found was terrifying.  There were holes full of human bones dressed in green Polish military uniform.  Each officer had his full name sew on his uniform.  And now, these green uniforms, these broken from lying too long in the wet ground uniforms, proudly say "All for God, Honor, and the Motherland".  These workers found their own compatriots, possibly even their own family members.  The more they dug the more human bones they found.  They were shocked and terrified.  They were too afraid to report that discovery to the Russian police, so, they simply started asking around.  A few locals were able to tell them that about a year before they heard a lot of commotion, something like noise of heavy truck driving back and forth, shouting, screaming, and gunshots.  Everything was occurring mostly at night when was very quiet, so they were able to hear the whole thing.  They were unsure what was happening, but, because it sounded bad, they were too scared to check.  They pointed were the noises were coming from, and that was exactly where the bodies were buried.  The workers covered the graves and placed a simple wooden cross on each one of them. 
Then, about their discovery the Polish workers notified the German occupant in Russia.  German authorities immediately  started exhuming the bodies.  Next to these bodies, they found a lot of souvenirs, pictures, notes and journals containing the information from the last days of of the killed people's lives.  Now, these journals are silent witnesses to the crime. Right after that, Germans informed the world about the discovery and announced that it was a crime of war done by Soviets.  Stalin could not understand how his "perfect crime" was discovered so early and only one year after it was done.  He was afraid that he might have been answering for the crime in front of the international war council, so quickly he pointed the finger on Germans.  But, even though he denied the killings and was not answering for the crime, that whole situation scared him painfully and increased his hatred towards Polish people.  It was far more than he could take, so, ten years after that discovery, at the age of 74, Stalin died of stroke.  His daughter, Swietlana, later reported that, hated by his family and friends, Stalin was dying long hours alone in terrible pain of slow suffocation.  Many Poles felt relieved because finally the oppressor of Poland faded away.  However, for Poles the way to full freedom was still very long, bloody, and painful.  Finally, after many years of suffering and struggling, Poland regain its full freedom.  And now it is time to forgive those who hurt us and to pray for forgiveness.  We are not that Innocent either.  Only this way we will be redeemed and regain peace in our hearts.  Only if we have peace in our hearts we will be able to give that peace to others and make the world a better place to live.